# wstecz #
(Die Pommernstellung, Pozycja Pomorska) to linia fortyfikacji stałych zbudowana w latach 1932-44 wzdłuż wschodniej granicy Niemiec. Zadaniem jej było zabezpieczenie Pomorza przed atakiem ze strony Polski będącej w sojuszu z Francją.
Fortyfikacje przebiegały od Bałtyku (jez. Bukowo), przez Krąg, Polanów, jez. Bobięcińskie Wielkie, Biały Bór, Szczecinek, wzdłuż rzeki Piławy, Nadarzyce, Wałcz, Tuczno, wzdłuż rzeki Runicy, jezior w dolinie Płocicznej, Stare Osieczno, zachodni brzeg Drawy, Drezdenko, północny brzeg Noteci, do Santoka, gdzie Wał Pomorski stykał się z Międzyrzeckim Rejonem Umocnionym.
Istotą fortyfikacji było ponad 1000 żelbetowych schronów rozmieszczonych na długości prawie 300 km. Obiekty te byty doskonale wkomponowane w teren, połączone siecią rowów strzeleckich, stanowisk artylerii, osłonięte pasem zapór przeciwpancernych i przeciwpiechotnych. Obiekty bojowe uzbrojone byty w broń maszynową. Uzupełniały je schrony obserwacyjne i bierne stanowiące ukrycia dla wojsk walczących w polu. Na najistotniejszych ze strategicznego punktu widzenia miejscach wzniesiono tzw. grupy warowne - zespoły schronów połączone podziemnymi chodnikami, oraz schrony ciężkie mogące przez dłuższy czas bronić się w okrążeniu.
W 1945 r. pomimo szczupłości obsadzających je wojsk fortyfikacje Wału Pomorskiego odegrały istotną rolę w działaniach wojennych na Pomorzu. Pozycja została przełamana w okresie 28 stycznia -1 marca 1945 r., przez wojska sowieckie i polskie. Po wojnie większość schronów została wysadzona w powietrze.
Paradoksem historii może być fakt, że pierwsze przełamanie linii Wału Pomorskiego nastąpiło na jednym z najmocniej ufortyfikowanych jego odcinków -w Starym Osiecznie. Dokonał tego 28 stycznia 1945 r. oddział wydzielony 2 Armii Pancernej Gwardii. Posłużono się fortelem, w którym na zdobycznych niemieckich czołgach, sowieccy żołnierze przebrani w niemieckie mundury wtargnęli nagle na most przez Drawę wywołując konsternację szczupłej niemieckiej obrony, która nie zdążyła wysadzić mostu. Po krótkiej, dosłownie kilkuminutowej walce Niemcy wycofali się do pobliskich bunkrów, w których nie podjęli jednak obrony uciekając po pewnym czasie w głąb puszczy. Nie niepokojone przez nikogo sowieckie czołgi dotarty niebawem do Dobiegniewa, a już 31 stycznia Rosjanie uchwycili przyczółki na lewym brzegu Odry nieopodal Kostrzyna.